نکته های آموزنده زندگی

خندید شکفه گل ببار آمد

پیک سحر و سپیده ی روشن                           

بعد از شب تلخ انتظار آمد

ما را بحضور دوست میخواند                         

آن مز ده که از دیار یار آمد

درهای بهشت آرزو واشد                                

امید دل امیدوار آمد 

برصدق و صفا و صبر پیشاهنگ                    

بر مهر و وفا طلایه دار آمد

در مذهب عشق رهبری والا                           

بر مکتب وحی پاسدار امد

زهرا(س) صفتی که که از برومندی                

اسلام به اوست وامدار آمد

در خطبه ی آتشین علی (ع) مانند                   

 در عشق و وفا حسین (ع) وار آمد

اینگونه که آفتاب میخندد                              

 بانوی گل آمد و بهار آمد

دلتنگ تر از شکوفه ها اما                            

 جان بخش تر از بنفشه زار آمد

از موکب او به سینه آرامش                          

 وز مقدم او به دل قرار آمد

دل در حرمش زدست رفت اما                      

جان در قدمش پی نثار آمد

آن گل که مدینه را زرخسارش                      

گلهی چمن بدید ه خوار آمد

                دارند زنان ما حجاب از او        

               یک سینه دعای مستجاب از او

در عشق دلیل کاروان زینب(س)            

  در همت و صبر قهرمان زینب (س)

برصدق و صفا رساترین آیت                  

 بر شرم وعفاف ترجمان زینب(س)

زهرای(س) عزیزرا جگرگوشه               

  دلبند امیر مومنان(ع)  زینب (س)

دلسوختگان وادی غم را                      

  دلسوز و انیس و مهربان زینب(س)

تا داد به پاکی و صفا ی دل                  

  در عشق و صبوری امتحان زینب (س)

با دشمن دین به استقامت داشت              

 همواره  نبرد بی امان زینب (س)

در راه عقیده با سرافرازی                  

  کوشید از ابتدا بجان زینب (س)

شورید به هستی ستمکاران               

     با تیغ برنده ی زبان زینب (س)

در پرتو همت بلند او                        

   افراشته سر بر آسمان زینب (س)

تاریخ نمی رسد به گرد وی                

  چون رفت فراتر از زمان زینب (س)

تا هست نشانی از وفا بادا                  

  جاوید حسین (ع) و جاودان زینب (س)

              اسلام از این دو سر فراز آمد      

            چون روح به جسم خفته باز آمد

از عطر تو باغ رنگ و بو دارد                       

 وز صبر تو عشق آبرو دارد

در پای تو اشک شوق می ریزد                

 هر غنچه که عقده در گلو دارد

در مقدم تو بخاک می  افتد                        

 هر گل که امید و آرزو دارد

مفتون محبت تو میگردد                          

 هر کس که که دلی بهانه جو دارد

ایثار و شهامت و جوانمردی                     

 سر پیش تو با ادب فرود آرد

در عرش خدا فرشته رحمت                     

 گر نام تو میبرد وضو دارد

این است مقام آبرو مندی                         

 کائینه وحی پیش رو دارد

تو آینه ی کمال زهرائی (س)                   

 سر تا قدمت نشان از او دارد

رو سوی تو میکند علی (ع) هر گاه           

 با فاطمه(س) میل گفتگو دارد

گلزار خصال ارجمند تو                             

پیرایه از آن خدای جو دارد

از حنجره اش غم تو میجوشد                  

قمری که بباغ های و هو دارد

غیر لز تو کدام تنگدل عمری                  

 با داغ جگر چو لاله خو دارد

غیر از تو کدام باغبان با خود                 

یک باغ گل گل بنفشه بو دارد

ای داده زدست یاور خود را                    

 از دست نداده باور خود را

هفتاد دو داغ جان شکن دیده                 

 وز دست نداده سنگر خود را

ای برده به ساحل یقین از موج             

 کشتی بخون شناور خود را

غیر از تو که در حیث خون خوانده          

 گلبانگ پیام رهبر خود را

جز تو که بجای مادرش بوسید             

 زیر گلوی برادر خود را

غیر از تو که دیده روی دست خود         

 پرپر زدن کبوتر خود را

شق القمر حسین (ع) نامیدی               

 ایثار علی اکبر (ع) خود را

غیر از تو که زد به چوبه ی محمل        

 با دیدن ماه نو سر خود را

غیر از تو که در خرابه پنهان کرد           

 نیلوفر ناز پرور خود را

گفتی به عزیز خویش حق داری          

 نشناسی اگر که همسر خود را

                     تاریخ ندیده مثل ومانندت       

                     شاید که شهید زنده خوانندت

سرود ولادت

دوباره دلها شد  

         پر از صفا امشب

جهان پر از نور است 

    زطلعت زینب (س)

ملائک از شادی   

       به عرش حق خرم

فرشتگان دارند 

           ثنای او بر لب

  یا مصطفی (ص) تبریک (۲)

بیا بیا ایدل  

         به گلشن طاها

ببین شکوفاشد 

       شقایق زهرا(س)

فضا پر از عطر 

      خوش ولایت شد

که آمده زینب (س)

          به خانه ی مولا

یا مرتضی(ع) تبریک(۲)

زمولد زینب (س)  

         جهان شده گلشن 

بود زیمن او      

           دل حسین (ع) روشن

حسین (ع) بود شمس و 

           قمر بود زینب(س)

به شام غمهایش 

             سحر بود زینب (س)

یا فاطمه(س) تبریک(۲)

من از ازل دل بر

              عنایتش بستم 

خوشم که در عالم 

             گدای او هستم

زجام عشق او 

             همیشه سرمستم

به بزم میلادش 

                خوشم که بنشستم

      چه میشود دردم 

             دواکند زینب(س)

      مرا  ز غمهایم 

               رها  کند  زینب(س)

      به ماگنهکاران

              وفا کند  زینب(س)

      جواز کویش را 

              عطا کند زینب(س)

*****************************************

لیک، قطره کی تواند صحبت از دریا کند؟

توسن طبعم در اینجا پای در گل مانده است

مرغ بی‏پر چون سفر بر عرصه عنقا کند؟

نطق گویا عاجز است از شرح و ذکر وصف او

کی تواند خامه مدح آن ملک‏سیما کند؟

جد پاکش مصطفی(ص)، باب کبارش مرتضاست(ع)

مادرش زهرا (س)که مدحش ایزد یکتا کند

چون حسین (ع)و چون حسن (ع)دارد برادر، هر یکی

ناز بر موسی بن عمران، فخر بر عیسی کند

در شهامت‏بود وارث بر علی مرتضی(ع)

همت والای او تفسیر «کرمنا» کند

دختر زهرا(س) که در حجب و حیا و عصمتش

نقش مادر را به خوبی در جهان ایفا کند

در شجاعت چون حسین (ع)و در صبوری چون حسن(ع)

در عبادت پیروی از مادرش زهرا(س) کند

در دریای عفاف و گوهر گنج‏حیاست

عفتش یاد از حیای مریم عذرا کند

گاه در آغوش گیرد اصغر لب تشنه را

تا بخوابد آب را در خواب خود رؤیا کند

گاه دلداری دهد بر مادران سوکوار

گاه دلجوئی ز آل و عترت طاها کند

گاه آید بر سر نعش برادر از خیم

از ته دل ناله و فریاد و واویلا کند

گاه هم گیرد ز دست دختران بی‏پناه

از خیام سوخته رو جانب صحرا کند

کیست چون زینب (س)کسی کو در دیار کربلا

ناله جانسوز او تاثیر در دلها کند؟

کیست چون زینب (س)که با یک جلوه از نور رخش

رخنه‏ها در قلب موسی، در دل سینا کند؟

کیست چون زینب(س) که در راه رواج دین حق

مو به مو برنامه دین خدا اجرا کند؟

کیست چون زینب(س) کسی کو در ره دین خدا

در جهان دار و ندار خویشتن اهدا کند؟

کیست چون زینب(س) کسی کو با اسیری خودش

خون پاک کشتگان کربلا احیا کند؟

کیست چون زینب (س)که با تدبیر مظلومه‏اش

دشمن پست و زبون را تا ابد رسوا کند؟

کیست چون زینب (س)کسی کو در میان دشمنان

چون علی مرتضی (ع)در نطق خود غوغا کند؟

کیست چون زینب(س) که در بزم یزید بی‏حیا

خطبه‏ای ایراد کرده محشری برپا کند؟

کیست چون زینب (س)که او با یک کلام آتشین

تنگ و تاریک این جهان در دیده اعداء کند؟

دختر شیر خدا بود و خودش هم شیر بود

کس ندیده شیر را کز روبهان پروا کند

در جهان املاء دین را کرده انشاء مو به مو

کیست چون زینب (س)که این املاء را انشاء کند؟

پیروی باید کند از دخت زهرا (س)و علی(ع)

هر که می‏خواهد که راه دین حق پیدا کند

روز محشر گر به شکوه لب گشاید بی‏گمان

محشری دیگر بپا در محشر کبرا کند

دشمنانش در سقر سوزند در نار غضب

دوستانش هم مقر در سایه طوبا کند

ای «رسولی‏» غم مدار از گیرودار روز حشر

دختر زهرا (س)اگر از راه لطف ایما کند

******************************************

ای گل گلشن یقین زینب   (س)    

ای مبارک مه مبین زینب (س)  

راحت قلب حیدر (س) و زهرا(س)

مونس ختم مرسلین زینب (س)   

 آفرین میرسد به رخسارت        

هردم از صورت آفرین زینب (س)    

 روزاول که آمدی بگذاشت         

نام تو  رب العالمین  زینب  (س)      

 در رخت نور حق نبی می دید   

بوسه میداد آن جبین زینب  (س) 

 صد هزاران زخرمن فیضت           

همجو ایوب خوشه چین زینب (س)

بتو نازند حیدر (س) و زهرا(س) 

که شده زنده از تو دین زینب (س)  

 درره دین احمدی(ص) باشد      

عزم جزم تو آهنین زینب (س)

زینت عرش کبریائی تو        

چمنبر عشق را نگین زینب (س)              

چه بگویم بمدحتت که توئی       

دست یزدان در آستین ز ینب (س)

 ای علی (ع) فاطمه (س) نبی(ص)جلوات                 

بر تو و خاندان تو صلوات  ۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰

********************************************

باقدومت بهار جان آمد

برتن باغبان توان آمد

تو رلال محبتی از تو

روح دیگر به جسم و جان آمد

بهر زهرا (س) وجود پاک تو بود

آنچه از دوست ارمغان آمد

بعد زهرا (س) یگانه بانوئی

که بود بهترین زنان آمد